بابا فغانی شیرازی
بابا فغانی شیرازی از آخرین شاعران سبک عراقی در سدهٔ نهم هجری بود که برخی او را از پیشگامان سبک هندی و بویژه سبک وقوع در شعر فارسی میدانند.[1] او در جوانی به هرات سفر کرد و به ملاقات جامی رسید. از طریق او با عرفان آشنا شد. پس از چندی به آذربایجان و سپس به خراسان و فسا رفت و در آخر در طوس ساکن شد. در سال آخر عمر از میگساری توبه کرد و در مشهد ساکن شد.[2]
بابا فغانی در ۹۲۵ هجری قمری درگذشت. اواخر زندگی او مقارن با سلطنت شاه اسماعیل صفوی بود.
نمونه اشعار
خوبی همین کرشمه و ناز و خرام نیست | بسیار شیوه هست بتان را که نام نیست | |
کامی نیافت از تو دل نامراد من | جایی که نامرادی عشق است کام نیست | |
ماییم و آه نیمه شب و نالۀ سحر | اهل فراق را طلب صبح و شام نیست | |
گاهی صبا به بوی تو جان بخشدم ولی | افسوس کاین نسیم عنایت مدام نیست | |
هرجا که هست جای تو در چشم روشن است | بنشین که آفتاب بدین احترام نیست | |
*** | ||
هر گل که بر دمید ز هامون کربلا | دارد نشان تازۀ مدفون کربلا | |
پروانۀ نجات شهیدان محشر است | مهر طلا ببین شده گلگون کربلا | |
در جستجوی گوهر یکدانه نجف | کردم روان دو رود به جیحون کربلا | |
نیل است هر عشور به بیت الحزن روان | از دیدههای مردم محزون کربلا | |
در هر قبیله، از قِبَل خوان اهل بیت | ماتم رسیدهای شده مجنون کربلا | |
بس فتنهها که بر سرِ مروانیان رسید | وقت طلوع اختر گردون کربلا | |
بردند داغ فتنه آخرْ زمان به خاک | مرغانِ زخم خورده مفتون کربلا | |
گرگان پیر، دامن پیراهن حسین | ناحق زدند در عرق خون کربلا | |
خونابه روان جگر پاره حسین | در هر دیار سر زده بیرون کربلا |
منابع
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به بابا فغانی شیرازی در ویکیگفتاورد موجود است. |
- تاریخ ادبیات ایران، ذبیحالله صفا
- بیوگرافی چهرههای درخشان جهان. ناصر خلیلی. کتابخانه مرکزی.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.