گنجنامه
سنگنوشتههای گنجنامه نوشتارهایی از دوران داریوش و خشایارشای هخامنشی است که بر دل یکی از صخرههای الوند در فاصله ۵ کیلومتری غرب همدان و در انتهای درهٔ عباسآباد حکاکی شدهاست. کتیبهها هر کدام در سه ستون ۲۰ سطری به زبانهای پارسی باستان، زبان ایلامی و بابلی نو نوشته شدهاند. متن پارسی باستان در سمت چپ هر دو لوح جای گرفتهاست و پهنایی معادل ۱۱۵ سانتیمتر دارد. متن زبان ایلامی در وسط هر دو کتیبه نوشته شده و متن بابلی نو در ستون سوم قراردارد.
گنج نامه یا در اصل جنگ نامه (کتیبه هخامنشی) | |
---|---|
![]() | |
![]() | |
نام | گنج نامه یا در اصل جنگ نامه (کتیبه هخامنشی) |
کشور | ایران |
استان | همدان |
شهرستان | همدان |
اطلاعات اثر | |
نامهای قدیمی | جنگنامه |
کاربری | کتیبه |
دیرینگی | حدوداً ۲۵۰۰ سال پیش |
دورهٔ ساخت اثر | هخامنشیان |
اطلاعات ثبتی | |
شمارهٔ ثبت | ۹۲ |
تاریخ ثبت ملی | ۱۵ دی ۱۳۱۰ |
اطلاعات بازدید | |
امکان بازدید | رایگان |
آدرس | همدان ، بلوار کولاب، کیلومتر 5 جاده گنج نامه ( جاده تویسرکان) |
نامگذاری
این کتیبهها از دیرباز نامهای گوناگونی را بر خود گرفتهاست. تا سدهٔ ششم هجری از جمله «سنگنبشته، نبشت خدایان، دادمهان یا دادبهان، تنبابر، ینبابر، ببنایه، کتیبههای الوند، جنگنامه و گنجنامه» خوانده میشدهاست. دو نام «جنگنامه» و «گنجنامه» در سدههای اخیر مصطلح بودهاست. دکتر محمد معین با قید احتمال، آن را به صورت اسم مرکب «بنیاد هرمز دادمهان» نیز نامیدهاست.
دربارهٔ وجه تسمیهٔ گنجنامه میتوان گفت: گنجنامه در زبان پارسی به معنای حکایت و داستان گنج است و عموم مردم را تصور بر این بودهاست که راز گنجی نهان را در این کتیبهها نگاشتهاند، و به نظر میرسد واژهٔ جنگنامه نیز تحت تأثیر ذهنیتی که از جنگ و جنگاوری شاهان گذشته در سر مردم بوده، یا با جایگزینی عامیانهٔ واژهٔ جنگ بهجای گنج به وجود آمده باشد.
موقعیت
سنگ نوشتههای باستانی گنجنامه در جنوب غربی همدان به فاصله پنج کیلومتری محل فعلی شهر، در انتهای دره سرسبز و خرم عباسآباد و در ابتدای مسیر جادهای که همدان را به تویسرکان و غرب کشور مرتبط میسازد و روی یکی از صخرههای الوند واقع شدهاست. این جاده همان ره کاروان رویی است که در عهد هخامنشیان هم وجود داشته و داریوش و خشایارشا با لشگریان وهمراهان خویش از آن عبور میکردهاند.
از آنجا که این مسیر در عهد هخامنشیان یکی از شعبات اصلی راه باستانی شاهی بوده که از دامنه الوند، هگمتانه (پایتخت تابستانی هخامنشیان) را به بابِل در مرکز میانرودان مرتبط میساخت، از راههای پر رفتوآمدی و امن دوران باستان بهشمار میرفت. بعلاوه این راه به جهت ختم به بابِل، راه مقدسی نیز محسوب میشد. به همین دلیل مکان مناسبی بود تا شاهان این دودمان با ایجاد سنگ نگاشته، باورها و اندیشهها پاکشان و همچنین بزرگی و عظمت نیاکان خود را به رهگذران گوشزد نمایند.
ویژگیها
موقعیت صخره (سنگ) خارا طوری است که روی سنگ نبشتهها درست به سوی مشرق است؛ فرو رفتگیها به شکل مربع مستطیل به طول ۲/۹متر وعرض ۱/۹ متر و به گودی ۳۰ سانتیمتر است. این دو لوح تاریخی هر کدام به سه زبان پارسی قدیم، بابلی و عیلامی قدیم نقر گردیده است. متن پارسی در سمت چپ هر یک از دو لوح مزبور نوشته شده و پهنای آن قریب به ۱/۱۵ است. متن بابلی در هر دو لوح در وسط نوشته شده و عرض آن کمتر از متن پارسی است و متن عیلامی در هر دو لوح در طرف راست قرار دارد و پهنای آن از متن بابلی هم کمتر است. لوح طرف چپ کمی بالاتر در سنگ کوه کنده شده بنام داریوش کبیر است و لوح سمت راست مختصری پایین واقع گشته بنام خشایارشا میباشد. هر یک از متنهای سهگانه در هرکدام از دو لوح مشتمل بر بیست سطر بوده، مضمون هر دو کتیبه در هر سه متن یکی و مشترک است که به خط میخی نگاشته شدهاست. در اطراف دو لوح مزبور سوراخهای منظمی بر سنگ کوه دیده میشود که میرساند این دو نوشته تاریخی در عهد قدیم ظاهراً درها و پوش فلزی قرار داشته و آنهارا از گزند باد و باران و آفتاب و غیره حفظ مینموده است.

درونمایه
ترجمهٔ کتیبههای گنجنامه: کتیبهٔ داریوش بزرگ متن آن عبارت است از:
«خدای بزرگ است اهورامزدا، که این زمین را آفرید، که آن آسمان را آفرید، که مردم را آفرید، که شادی را برای مردم آفرید، که داریوش را شاه کرد، شاهی از [میان] بسیاری، فرمانروائی از [میان] بسیاری. مَنَم داریوش، شاه بزرگ، شاهِ شاهان، شاهِ سرزمینها[یی] که نژادهای گوناگون دارند، شاه سرزمین دور و دراز، پسر ویشتاسب هخامنشی.»
کتیبهٔ خشایارشا نیز در قسمت پائین همین کتیبهاست و متن آن عبارت است از:
«خدای بزرگ است اهورامزدا، که بزرگترین خدایان است، که این زمین را آفرید، که آن آسمان را آفرید، که مردم را آفرید، که برای مردم شادی آفرید، که خشایارشا را شاه کرد، یگانه از میان شاهان بسیار، یگانه فرمانروا از میان فرمانروایان بیشمار. من خشایارشا، شاه بزرگ، شاهِ شاهان، شاهِ کشورهای دارای ملل بسیار، شاه این سرزمین بزرگِ دوردستِ پهناور، پسر داریوش شاه هخامنشی.»
آبشار گنجنامه
آبشارگنج نامه از چشمه سارها و جویبارهای کوه الوند سرچشمه میگیرد و در رود خانه پایین آبشار میریزد.
رمزگشایی

کتیبههای گنجنامه همدان در سال ۱۲۲۰ شمسی توسط اوژن فلاندن، نگارگر و باستانشناس فرانسوی و همراه او پاسکال کوست مورد بررسی و مطالعه و نگاره برداری قرار گرفت (تصویر مقابل) و بعد از ایشان، سر هنری راولینسون کاشف بریتانیایی توانست با استفاده از این کتیبهها موفقیت شایانی در گشودن رمز خط میخی پارسی باستان کسب نماید. بدینسان سنگ نوشتههای گنجنامه همدان کلیدی را به دست کاشف داد تا به وسیلهٔ آن بتواند سنگ نوشته داریوش بزرگ در بیستون را بخواند.
نگارخانه
- گنجنامه در سال ۱۹۰۶
- از آثار زرین شاهان هخامنشی
- منطقه باستانی گنجنامه
- نوشتههای کتیبههای گنجنامه بر روی سنگی که در موزه هگمتانه نگهداری میشود
- گنجنامه
منابع
- کتیبههای گنجنامه، وبگاه همدان دروازهٔ تاریخ (برداشت آزاد با ذکر منبع - بازبینی ۷ آذرماه ۱۳۸۴).
- گنجنامه یادگاری از داریوش و خشایار به ایران، جهان اقتصاد، ۲۲ دی ۱۳۸۳، ص ۱۱.
- معرفی اجمالی مجموعه گنجنامه (فرهنگ آثار معماری اسلامی ایران)، فصلنامه معماری ایران، ش ۹، تابستان ۱۳۸۱، ص ۶۳–۶۶.
- دفترک (بروشور) معرفی گنجنامه در جایگاه بازدید از گنجنامه در همدان
- همدان نامه
- هگمتانه نوشته دکتر محمد تقی مصطفوی