زلالی خوانساری

زلالی خوانساری، از شاعران پارسی‌گوی سدۀ ۱۱ هجری است. مهارت او بیشتر در سبک مثنوی بود. زلالی از چامه‌سرایان زمان شاه عباس اول و ملک‌الشعرای دربار وی بوده و هم‌روزگار با شیخ بهادر و میرداماد و با آن‌ها رقابت داشته‌است.

زلالی خوانساری
زادهخوانسار
درگذشته۱۰۲۴ هجری قمری
لقبملک‌الشعراء، جارالله
پیشهشاعر
ملیتایرانی
در زمان حکومتشاه عباس اول
کتاب‌هامثنوی محمود و ایاز

وی زاده شهر خوانسار در استان اصفهان ایران و لقبش جارالله بود.

درگذشت وی پس از سال ۱۰۲۴ است که در آن سال مثنوی محمود و ایاز را به انجام رساند.

آثار

  • الکشاف فی تفسیر القرآن
  • مقدمةالادب

و هفت کتاب مثنوی به‌نام سبعهٔ سیاره با نام‌های:

  • آذر و سمندر
  • شعلهٔ دیدار
  • می‌خانه
  • ذره و خورشید
  • سلیمان‌نامه
  • حُسن گلوسوز
  • محمود و ایاز

افزون بر این از او قصیده‌ها، ترکیبات و چامه‌های پراکنده در دست‌است.

منابع

    • کلیات زلالی خوانساری، تصحیح و تحقیق: سعید شفیعیون، تهران: کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، ۱۳۸۵، شابک ۹۶۴−۶۶۹۰−۴۶−۷
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.