ضیایی سبزواری

ضیاالحق حکیمی سبزواری، متخلص به «ضیایی» یکی از شاعران قرن سیزدهم در ایران است.

ضیاالحق حکیمی سبزواری
زادهٔ۱۲۶۷
سبزوار، خراسان رضوی
درگذشتبهمن ۱۳۳۴
سبزوار، خراسان رضوی
مدفنآرامگاه اسرار (حکیم سبزواری)
محل زندگیسبزوار
ملیتایرانی
دیگر نام‌هاضیایی
پیشهشاعر
آثاردیوان اشعار ضیایی سبزواری، گزینه اشعار ضیایی سبزواری
عنوانمهدی ابوالفیض ضیایی سبزواری
همسر(ها)ضیاالملوک
فرزندانجمال‌الدین حکیمی، فخرالدین حکیمی
والدینعبدوالقیوم، ملاهادی سبزواری

زندگی

ضیاالحق حکیمی فرزند آقاعبدالقیوم و نوه حاج ملاهادی اسرار حکیم سبزواری بوده‌است. او در سال۱۲۶۷ به دنیا آمد و در بهمن سال ۱۳۳۴ فوت کرد و در داخل بقعه جدش حکیم سبزواری مدفون گردید. وی سال‌ها در سبزوار عهده‌دار ریاست فرهنگ و اوقاف بود و از دوستان صمیمی افسر و امین الشریعه و استاد سید علینقی امین بود، او همچنین در سرودن غزلیات، طبعی رسا و شیوا داشت.

اشعار

قسمتی از اشعار او را که در کتاب تاریخ سبزوار نوشته شده در ذیل آمده‌است:

درستی ار طلبی در پی شکست مباش بلندی ار طلبی در زمانه پست مباش
همای باش و مینداز سایه بر هرکس چو زاغ بر سر هر شاخه خوش نشست مباش
مریز بهر دو نان آبرو بر دونان به بند پای و به هرسو گشوده دست مباش
بدام حرص و هوا در هوای شهوت نفس چو مرغ و ماهی غافل ز دام و شست مباش
اسیر نفس و هوا را خداپرستی نیست اگر خداپرستی هواپرست مباش
بگاه گفت و شنو با کسان چو آمیزی نداری ار شکری تلخ چو کبست مباش
اگر دو روز موقت جهان به کام تو شد بپای و غافل از حال زیردست مباش
اگر که بخشیدت آسمان زبردستی زخودپرستی و کبر و غرور مست مباش
به خط و خال نگاری اگر سپردی دل دگر بدانه و هر دام پای بست مباش
ضیایی ارکه سپردی بعشق دل بیکی دگر از او متوجه بهرچه، مست مباش

جستارهای وابسته

منابع

    • امین، سیدعلینقی (۱۳۸۲). تاریخ سبزوار. به کوشش سیدحسن امین. تهران: دائرةالمعارف ایران‌شناسی. ص. ۴۷۱. شابک ۹۷۸-۹۴۶-۹۳۹۶۷-۵-۶.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.