ورزش در ایران
در کشور ایران شمار زیادی از ورزش‌ها هم به‌صورت مدرن و هم به‌صورت سنتی فعال بوده و ورزشکاران خاص خود را دارد. به عنوان مثال شهر تهران نخستین شهری بود که در خاورمیانه، بازی‌های آسیایی در آن انجام گردید. این بازی‌ها در سال ۱۹۷۴ در تهران برگزار شد. کشتی آزاد از رشته‌های ورزشی است که از گذشته در ایران طرفداران زیادی داشته‌است. یکی دیگر از ورزش‌های محبوب در ایران فوتبال می‌باشد. بودجه ورزش در سال ۲۰۱۰ در ایران ۸۰ میلیون دلار است یعنی سرانه بودجه ورزش در ایران در سال ۲۰۱۰ برای هر نفر یک دلار می‌باشد. بدن‌سازی از دیگر ورزش‌هایی است که در ایران به خصوص قشر جوان هواداران زیادی دارد.[1]
ورزش زنان
زنان در ورزشگاه‌ها
حضور زنان در ورزشگاه‌های ایران در سال‌های پیش از انقلاب ۱۳۵۷ آزاد بود و زنان ایرانی، می‌توانستند بازی‌های ملی و باشگاهی زنان و مردان را آزادانه تماشا کنند؛ اما در سال‌های پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران و در راستای سیاست‌های حکومت جمهوری اسلامی مبنی بر جداسازی زنان و مردان و دیدگاه‌های مراجع تقلید شیعه در این باره، محدود شد و تماشای مسابقات مردان در سالن یا ورزشگاه ممنوع گردید. در سال‌های دهه‌های هفتاد و هشتاد این موضوع با درخواست زنان برای دیدن بازی‌های ورزشی مردان خصوصاً فوتبال (که محبوبترین ورزش ایران است) جدی‌تر شد و فشار کنفدراسیونهای ورزشی آسیایی و جهانی برای پایان دادن به این ممنوعیت ابعاد تازه‌تری به این موضوع داد. ممنوعیت تماشای بازی مردان در ورزشگاه‌ها برای زنان نوعی تبعیض جنسی شمرده می‌شود. با این حال تا کنون گزارش‌هایی مبنی بر حضور غیرمجاز دختران با لباس پسرانه در ورزشگاه‌ها منتشر شده‌است.
پرهوادارترین ورزش‌ها
فوتبال
ورزش زورخانه‌ای
فوتسال
دوچرخه‌سواری
دوچرخه‌سواری در ایران به پیشینه و محدودیت‌های دوچرخه‌سواری در این کشور، می‌پردازد. برای نخستین‌بار، در دورهٔ قاجاریان بود که دوچرخه‌سواری در ایران وارد شد اما در دوران پهلوی و در در سال ۱۳۲۴ بود که نخستین نهاد دوچرخه‌سواری ایران، بنیان‌گذاری شد و فدراسیون دوچرخه سواری‌ای در این کشور، پدید آمد تا کنترل رشته‌های وابسته را در این کشور، به‌دست گیرد.
در دوران جمهوری اسلامی، دوچرخه اسلامی در ایران بسیار مورد توجه بوده‌است و تلاش شد تا در جهت کاهش میل جنسی مردان مسلمان ایرانی به زنان دوچرخه‌سوار، دوچرخه‌هایی، طراحی و تولید شود. کم‌کم، روحانیت ایران، دوچرخه‌سواری زنان را تنها در محیطی بسته و در مکانی که در معرض دید نامحرم نباشد، مجاز اعلام کرد. سامانه‌های دوچرخه اشتراکی نیز در میانه‌های دههٔ ۱۳۹۰، در این کشور راه افتادند که گاه در هنگام تظاهرات، جمع‌آوری شدند؛ این سامانه‌ها، از دید برخی رسانه‌ها، شکست خوردند و چرایی آن نیز، نداشتن زیرساخت شهری مرتبط در ایران، بود. اعلام شده‌است که در این دوران، انگیزه‌ای جدی برای ایجاد چنین زیرساختی، نبوده‌است؛ با این حال، در شهرهایی در ایران نیز، مسیرهایی برای دوچرخه ساخته شده‌است. هرچند که گسترده نیست.
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sport in Iran». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ ژانویه ۲۰۱۱.
 لیگ‌های ورزشی ایران | |
|---|---|
| فوتبال | |
| فوتبال ساحلی | لیگ برتر · لیگ دسته یک |
| فوتسال | |
| بسکتبال | |
| هندبال | |
| والیبال | |
| واترپلو | لیگ برتر |
| کشتی | لیگ برتر (آزاد) (فرنگی) |
| هاکی | لیگ برتر (مردان) (زنان) |
| راگبی | لیگ برتر (مردان)(زنان) |
| سپک تاکرا | لیگ یک · لیگ دو |
| والیبال ساحلی | لیگ یک |
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ورزش در ایران در ویکی‌گفتاورد موجود است. |