توافقنامه بروکسل

این توافق‌نامه در ۴ اسفند ماه ۱۳۸۲ برابر با ۲۳ فوریه ۲۰۰۴ به امضاء رسید و ایران متعهد شد ساخت و آزمایش سانتریفیوژهای مورد نیاز برای غنی‌سازی را متوقف کند و اقدام به ساخت قطعات یدکی سانتریفیوژهای موجود در آن زمان را نیز تعلیق کند. در این مذاکرات ریاست هیئت ایرانی بر عهده حسن روحانی و ریاست هیئت اروپایی بر عهده خاویر سولانا بود.

متن کامل توافقنامه

تعهدات ایران به شرح زیر می‌باشد:

- ارائهٔ اظهارنامه‌ها برطبق پروتکل الحاقی و راستی آزمایی آن‌ها توسط آژانس.

- تعلیق مونتاژ و آزمایش سانتریفیوژها.

- تعلیق ساخت داخلی قطعات سانتریفیوژ.

- اعمال تعلیق فعالیت‌های غنی‌سازی نسبت به تمامی تأسیسات موجود در ایران.

تعهدات سه کشور اروپایی نیز به شرح زیر می‌باشد:

- کار فعال برای شناسایی تلاش‌های ایران در اجلاس ژوئن ۲۰۰۴ شورای حکام به منظور عادی کردن اجرای پادمان‌ها و پروتکل الحاقی در ایران.

- اعتقاد به این که اجرای تعهدات ایران، به تقویت فرایند رابطه سازی بین اتحادیه اروپا و ایران کمک خواهد کرد و راه گفتگو با ایران را که از دوماه بعد و با هدف توافق در مورد تضمین‌های درازمدت مربوط به برنامهٔ تولید نیروی هسته‌ای ایران صورت می‌پذیرد، مهیا خواهد کرد.[1]

پانویس
  1. http://www.irannuclear.net/?page_id=118

پیوند به بیرون
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.